يکشنبه 31 خرداد 1394-14:59 کد خبر:11629

ساری مرکز استانی مظلوم در بهرمندی از فضاهای ورزشی


انعکاس شمال :بار دیگر قصد دارم از امکانات ، تأسیسات گل سرسبد افتخارآفرینی ورزش کشور در بین همه مراکز استانها ، شهری که پایتخت واقعی کشتی کشور از نگاه آمار و افتخار آفرینی است مطالبی را به صورت واکاوی شده از نظر شما خواننده گرانمایه بگذارنم : زمانیکه مدعی می شوم که ساری پایتخت کشتی کشور و جهان است این ادعا از آن جهت مطرح شده که این شهر در ادوار مختلف قهرمانان آسیا – جهان و المپیک را به خود دیده و در همه مقاطع سنی سابقه میزبانی جام جهانی و لااقل میزبانی 10 دوره قهرمانی کشتی آزاد و فرنگی بزرگسالان کشور و دیگر جام های معتبر همچون شهید تختی – شهید هاشمی نژاد و ... را داشته و تنها شهری است که مربیان کشتی با سابقه حضور در چند المپیک – قهرمانی جهان و قهرمانی آسیا را دارد و حتی می توان از ساری به عنوان مهد مربیان بین المللی و مدرسین فدراسیون کشتی و داوران بین المللی این رشته ورزشی یاد کرد . در بحث سایر رشته ها نیز قهرمانان بزرگی از این شهر برای ورزش کشور افتخارآفریده اند و رشته هایی همچون وزنه برداری – هندبال – بسکتبال – دوومیدانی – کارته – فوتبال – تکواندو و ... ستارگان بزرگی از ساری را به ورزش کشور و جهان معرفی کرده است اما علیرغم وجود پتانسیل بالای انسانی این شهر از نظر امکانات ورزشی حتی در بین شهرهای مازندران نیز به عنوان ضعیف ترین و فقیرترین شهر یاد می شود و متأسفانه برای توسعه امکانات و تأسیسات ورزشی مرکز مازندران لااقل پس از انقلاب هیچ اقدام قابل توجهی نشده است .

ساری تنها شهری است که علیرغم اینکه قطب ممتاز جهان کشتی محسوب می شود اما فاقد خانه کشتی مستقل و مناسب برای فعالیت های این رشته مهم ورزشی است ، ما در سطح شهر ساری بوکسورهای خوب و مستعدی داریم اما قابل تأمل اینست که سالن های تمرین قهرمانان این رشته در زیر راه پله ها و سکوهای ورزشگاه شهید متقی ساماندهی می شود ؛ سی سال است که قول احداث سالن 12 هزار نفری سرپوشیده ، 20 سال است که قول احداث مجموعه بزرگ ورزشی کارگران ، 30 سال است که قول احداث دهکده ورزشی در این شهر داده شده اما نه تنها از عمل به این وعده ها خبری نشده بلکه در ساری حتی یک سالن استاندارد ورزشی و یک خانه تخصصی محل تمرین رشته های ورزشی نمی بینیم !!!

ساری در کلیه رشته های ورزشی فقر مطلق امکانات ورزشی را تجربه می کند و بخش خصوصی نیز که وارد ساخت و ساز ورزشی شده تنها در رشته هایی فعالیت می کند که برای آنها درامد زایی داشته باشد و از توسعه ورزش همگانی به هیچ عنوان خبری نیست . در رابطه با احداث سالن سرپوشیده چند هزار نفری ، متأسفانه پیگیری ها در حد ارسال تعدادی نامه به روسهای جمهور ادوار مختلف جهت جذب اعتبارات برای اتمام این پروژه ختم شده و کمتر از آن تعداد آجری است که که برای احداث این سالن به کار رفته است . قابل تأمل است که اکثر امکان احداث شده برای ادارات و سازمان ها تنها برای تأمین اوقات فراغت مسئولین و نورچشمی ها و در بحث هزینه های جاری نیز آنها با افزایش شهریه برای عموم نمونه ای ظلم در حق ضعفا و اقشار کم درآمد را به نمایش می گذارند و واگذاری چند سالن ورزشی در حال تخریب خدمت به بخش خصوصی بوده است . اگر شورای شهر و شهرداری بخواهند در رشته ای سرمایه گذاری کنند اولاً باید دیدگاه عضو شورای شهری که تیمسازی و تیم بازی می کنند حرف اول و آخر همه دلسوزان شورایی در ورزش است . اکثریت اماکن ورزشی ساری به طور مطلق مخروبه است که برای نمونه ای شاخص به ورزشگاه شهید متقی اشاره می کنم . البته وضعیت مجموعه ورزشی داراب – سالن شهید تختی – سالن سید رسول حسینی و سالن های وزنه برداری – شمشیربازی و تنیس روی میز نیز واقعاً نامناسب است . از اداره کل ورزش و جوانان مازندران و اداره ورزش ساری نمی توان برای حل مشکلات زیرساختی ورزش این شهر انتظاری نابجا داشت زیرا اعتبارات مالی مناسبی برای این منظور نه برای ساری بلکه برای هیچ شهری در استان ندارند در این ارتباط باید فرمانداری – شهرداری – شورای شهر و نمایندگان مجلس به وضعیت نامناسب ورزش این شهر رسیدگی کنند ؛ حسین زادگان مدیرکل ورزش و جوانان مازندران و دلیری رئیس ورزش و جوانان ساری ویرانه ای به نام اماکن ورزش این استان را تحویل گرفته اند و مطمئناً بدون کمک مسئولین مازندران نمی توانند مشکلات موجود را مرتفع کنند.

شعبان وفایی نژاد