زمانیکه یک استان میزبانی مسابقات ورزشی و یا اردوهای تیم ملی و دیگر سطوح را به خود اختصاص می دهد قطعاً همه توان خود را در این بحث مورد ارزیابی قرار داده و با استفاده از همه ظرفیت ها در حوزه اعتبارات ورزشی و تجهیز امکانات مورد نیاز به کار می بندد تا شایستگی خود را در استاندارد سازی فضاهای ورزشی و محل مسابقات و یا دیگر رخداد ورزشی اعلام نماید .

بنده هم از اینکه استان مازندران و شهرستان ساری میزبانی اردوی تیم ملی منتخب کارگران را بر عهده گرفته ، خرسندم و در همین ارتباط برای تهیه گزارشی به محل تمرین آنها مراجعه کردم اما از آنجایی که شرم و حیا اجازه انتشار نام محل تمرین تیم منتخب کارگران را نمی دهد از ذکر نام آن خودداری می کنم اما همین قدر بس که در زمین محل تمرین و در داخل آن انواع ته سیگاری ، جعبه سیگار ، انواع پلاستیک ها و خرد نان و خوراکی های متعارف ، نمایشگاهی از ته مانده های زباله را ایجاد که روح هر بیننده و یا جامعه ورزشی را آزار می داد ؛ متأسفانه در سرویس های بهداشتی این مجموعه نیز وجود انواع پوشاک بچه و انواع نوار بهداشتی !! بس مایه تأسف بنده بود معلوم نشد که این مکان برای محل تمرین تیم منتخب فوتبال کارگران کشورمان در نظر گرفته شده بود و یا محل دپو زباله ها بود ؟!!

البته از وجود انواع پوکه های فشفشه و ... تأملاً یاد نمی کنیم تا بیش از این وخامت اوضاع تشریح نشود اما هدف از انتشار این گزارش وارد آوردن انگشت اتهام به سوی هیچ احدی نیست اما براستی چرا ما با این شرایط میزبانی اردوی تیم ملی فوتبال کارگران را بر عهده گرفتیم ؟ این مهمانان و ورزشکارانی که از دیگر استان ها در قالب تیم ملی در این مکان به تمرینات ورزشی پرداختند چه برداشتی از میزبانی و امکانات ورزشی ما خواهند کرد ؟

برای تصدیق بیشتر این گزارش مسئولین را دعوت می کنم که گزارشی از تمرین صبح 17 اردیبهشت تیم منتخب کارگران در دل بافت مرکزی شهر تهیه و بر روی مواردی که در این گزارش بدان اشاره شد ، بررسی های لازم را صورت دهند و خود به تحلیل این موضوع بپردازند اما آیا براستی برای استانی همچون مازندران زیبنده است که چنین فضایی برای میزبانی از اردوی تیم ملی اختصاص دهد. پاسخ را بر عهده مسئولینی می گذاریم که متولی این امر هستند.

شعبان وفایی نژاد