انعکاس شمال: با نگاهی به شعار سال 1401 از سوی مقام معظم رهبری، در می یابیم با توجه به اینکه در زمینه کیفیت و تولید محصولات غذایی به نقطه خوبی رسیده ایم اما از این پس باید تمرکز خود را بر روی محصولات دانش بنیان و صنایع ماشین آلات در این حوزه و همچنین ارزان سازی و کاهش هزینه غذایی مردم قرار دهیم.

ظرفیت های منحصر بفرد مازندران در تولید محصولات کشاورزی و باغی، دسترسی آسان به مواد اولیه مورد نیاز صنایع غذایی، وجود سه بندر در استان مازندران، بازار بکر کشورهای همسایه و مواردی از این دست کاملا جاده ای هموار و فرصتی آماده را برای فعالان این بخش پیش روی آنان قرار داده است تا با حرکت روی ریل توسعه و خودکفایی، گام های بلندی را با اتکا به جوانان نخبه و تحصیلکرده و توان داخلی بردارند.

گفتنی است با وجود کارخانجات برجسته مازندران در بخش صنعت غذا که نام و آوازه و محصولات آن‌ها پا را فراتر از مرز جغرافیایی مازندران، کشور و حتی آسیا نهاده است، اما باید بگوییم فرصت‌های خالی و ظرفیت‌های بکر فراوانی برای استقرار و راه اندازی صنایع جدید و دانش بنیان با حمایت دولت در این استان وجود دارد که می تواند امنیت غذایی کشور را تضمین و سهم مازندران در صادرات را به چندین بر ابر حال حاضر ارتقا بخشد.

علیرضا یوسف‌نژاد، معاون امور صنایع و معادن سازمان صمت استان مازندران در گفت‌وگو با خبرنگار ما در خصوص ظرفیت‌های صادراتی و تولیدی صنایع غذایی در مازندران اظهار کرد: از محموع دو هزار و 495 واحد دارای پروانه بهره‌برداری معتبر در مازندران، 85 هزار شغل اسمی در این بخش ایجاد شده است که سهم صنعت غذا، 367 واحد با سهم‌بری 15 درصدی از مجموع صنایع استان است.

وی افزود: صنعت غذا 26 درصد از سرمایه‌گذاری بخش صنعت را به خود اختصاص داده است و از منظر اشتغال نیز با ایجاد 20 هزار شغل، 23 درصد از اشتغال صنعت استان را  به خود اختصاص می‌دهند.

معاون سازمان صمت مازندران، خاطرنشان کرد: با این اوصاف، صنعت غذا در مازندران هم از منظر اشتغال و هم از منظر سرمایه‌گذاری بیشترین سهم را در بخش صنعت دارد؛ اما از لحاظ تعداد در رتبه‌های پس از صنایع کانی فلزی، شیمیایی و فلزات قرار دارد.

این مسئول ادامه داد: نکته مهم در حوزه صنعت غذا به سهم‌بری آن در GBP استان باز می‌گردد که از این منظر که صنعت غذا در دل خود صنایع تبدیلی حوزه کشاورزی را نیز دارد حدود 42 درصد را به خود اختصاص داده است که نشان می‌دهد صنعت غذا با توجه به سهم بالا در اشتغال و سرمایه‌گذاری تقریبا نیمی از  GBP استان نیز به این بخش اختصاص دارد.

یوسف‌نژاد بیان کرد: این آمارها توجه‌ها را به این صنعت جلب می‌کند که نشان می‌دهد هم کار زیادی انجام شده است و هم قابلیت‌ها و ظرفیت‌های فراوانی برای توسعه و کار وجود دارد.

وی عنوان کرد: در صنعت غذا می‌توان به چند کارخانه برجسته لبنیات نظیر کاله، هراز و گلا اشاره کرد و در کنار آن می‌توان از صنایع تبدیلی مرکبات و کنسانتره هم نام برد که البته با ظرفیت پایینی کار می‌کنند و در این بخش کارختانجات بزرگ نوشیدنی همچون صنایع غذایی ایران را داریم که ظرفیت‌های قابل توسعه و اشتغالزایی بسیار فراوانی این واحد دارد که در حال حاضر از 10 خط تولید آن تنها دو خط فعال است و می‌توان با احیای ما بقی خطوط تا 900 هزار نفر اشتغال دیگر نیز ایجاد کرد.

معاون سازمان صمت مازندران، اعلام کرد: در کنسروجات نیز تعداد بنگاه‌های فعال مازندران زیاد نیست و تعداد ان‌ها در سراسر استان به اندازه انگشتان دست است.

این مسئول گفت: سهم صنعت غذا در صادرات بخش صنعت حدود 50 درصد است و در نیمه نخست سال جاری نیز از مجموع 142 میلیون صادرات نیمی از آن، مربوط به صنعت غذا است.

یوسف‌نژاد تاکید کرد: هر کجا که در حوزه صنعت غذا، ما خام فروشی می‌کنیم نشان می‌دهد که در آن بخش کار زیادی انجام نشده است؛ مثلا وقتی ما مرکبات و کیوی استان را صادر می‌کنیم در حالی که می‌توانیم کنسانتره آن را تولید و صادر کنیم و قطعا مقوله‌هایی است که می‌تواند کمک کار بخش اقتصاد استان قرار گیرد.

وی اذعان کرد: هر چند از گذشت حدود 6 واحد کنسانتره در استان داشتیم که اغلب آن‌ها دارای بهترین خط‌های تولید دنیا بودند اما نتوانستند موفق باشند، لذا یا تعطیل و یا با نیمی از توان مشغول فعالیت هستند؛ چرا که مرکبات استان برای کنسانتره مناسب نیست و عمدتا مناسب تازه‌خوری هستند و توجیه اقتصادی برای این بخش ندارند.

معاون سازمان صمت مازندران، تصریح کرد: حمایت از صنعت غذا را باید به صورت زنجیره‌ای ببینیم و باید زنجیره‌ای باشد که وقتی تولید می‌شود تمامی جوانب آن از مزرعه تا سفره دیده شود و حمایت‌ها به صورت هدفمند در این بخش صورت گیرد تا شاهد نتایج مطلوب باشیم.

این مسئول تاکید کرد: یک التزام سیاست‌گذاری در صنعت غذا از مزرعه تا سفره لازم است تا همه را در کنار هم ببینیم، نه اینکه جهاد کشاورزی مسئولیت خودش را داشته باشد و صنعت هم مسئولیت خود را؛ باید این دو سازمان دست در دست یکدیگر با شناسایی ظرفیت‌‌ها، چالش‌ها و توانمندی‌ها به صورت کاملا هماهنگ و هدفمند قدم بردارند و مکمل یکدیگر باشند؛ یعنی اگر یک واحد تولیدی لبنیات داریم شیر مایحتاج آن با راه اندازی دامپروری در خود استان تامین شود، نه اینکه شیر مایحتاج آن همچون شرایط فعلی از سیار استان‌های کشور تامین شود.