حادثه تلخ واژگونی اتوبوس دانش‌آموزان دختر در ماه ‌های گذشته و هم چنین حادثه واژگونی اتوبوس حامل مسافرین در محور گدوک چنان تلخ و تأسف‌انگیز بود که همه افراد جامعه، از پیر و جوان درگیر این موضوع شدند.

همچنین این اتفاقات تلخ  باعث شد که بار دیگر بحث لزوم توجه جدی به راه‌ها در کشور نه تنها در میان مسئولان مطرح شود بلکه کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز درباره این موضوع در طی روزهای متمادی نظر دادند و به سیاست‌ها و برنامه‌های مراقبتی از راننده‌ها در کشورمان انتقاد کردند.

 راه‌ها و نقش آنها در حفظ جان انسان‌ها یکی از مهمترین مسائل و موضوعات کشور ما است. موضوعی که سال‌هاست در کشورمان درباره آن صحبت می‌شود و انصافا هم اقداماتی خوب از جانب وزارت راه و شهرسازی دولت‌های یازدهم و دوازدهم درباره آن انجام شده است اما هنوز که هنوز است جان انسان‌ها در جاده‌های کشورمان از بین می‌رود و در این میان کشته شدن نوجوانان دانش‌آموز و هم میهنان موضوعی غم‌انگیز است. راه‌ها و جاده‌ها، موضوعی ست که متأسفانه با یک تصادف و اتفاق تلخ در رسانه‌ها مطرح می‌شود، در صورتی که باید در این خصوص به طور ریشه‌ای پرداخت و از تکرار آن جلوگیری کرد.

 چرا که هر چه بیشتر نیروی خود را در کشور صرف توسعه راه‌ها کنیم از تلف شدن جان انسان‌ها و اتفاقات تلخ جلوگیری کرده‌ایم و هم اینکه در سازندگی کشور نقش مهمی ایفا نموده‌ایم.

در این میان نقش وزارت راه و شهرسازی و شهرداری ها بسیار مهم است. این دستگاه ها می‌توانند با عملکرد خود در بحث بهسازی راه‌ها و کنترل رانندگان تأثیر بسیار مهمی در حفظ جان انسان‌ها و همچنین رونق گردشگری داشته باشند.اگر در این بخش به صورت جدی فعالیت داشته باشند می‌توانند منجر به توسعه کشور شده و حتی در جذب گردشگران خارجی نیز نقش داشته باشند. چرا که وقتی چنین خبرهای تلخی مانند واژگونی اتوبوس در رسانه‌های خارجی منتشر می‌شود، برخی از گردشگران ممکن است از سفر به ایران منصرف شوند اما در مقابل وقتی جاده‌های ما زیباسازی شود، وقتی ایمن‌سازی شود و بر رفتار رانندگان نظارت شود گردشگران نیز با خیال راحت به کشورمان سفر می‌کنند.

 جاده‌های کشور ما پتانسیل بالایی برای فیلم‌سازی، تفریح، حضور گردشگران خارجی و ... دارند که باید از آنها استفاده کرد ، نه اینکه آنها را به حال خود رها کرد. چرا که مردم ما و کشورمان باید بهترین جاده‌ها و راه‌ها را داشته باشند که این مسئله تأثیر بسزایی در موقعیت استراتژیک کشورمان در منطقه دارد.اما با وجود تمام صحبت‌هایی که مطرح شد، نکته‌ای وجود دارد که در بحث‌ها، صحبت‌ها و گفتگوها کمتر به آن اشاره می‌شود و آن هم بحث سلامت روان رانندگان است.

موضوعی که در دنیای مدرن با وجود فشارهای اقتصادی، شغلی، خانوادگی و اجتماعی باید بیش از گذشته مورد توجه قرار بگیرد. چرا که این مهم در بهبود کیفیت خدمات‌رسانی افرادی که در شغل‌هایی که با عموم مردم در ارتباط هستند به شدت تأثیر‌گذار است و در کیفیت خدمات‌رسانی آنها تأثیر دارد. مثلا پرستاری که در مرکز نگهداری سالمندان مشغول به کار است، حتما باید از سلامت روان برخوردار باشد تا بتواند با افراد مسن در ارتباط باشد و امور روزانه آنها را انجام داد که اگر غیر از این باشد محیط آسایشگاه نه تنها برای سالمندان غیرقابل تحمل می شود بلکه خود فرد و دیگر همکارانش هم دچار تنش می‌شوند و در زندگی شخصی و کاری آنها این موضوع تأثیرگذار خواهد بود. در مسئله رانندگی هم وضعیت به همین شکل است.

به خصوص رانندگی اتوبوس که کاری خطرناک و پر‌مسئولیت است و جان عده‌ای مسافر در دستان راننده می باشد. اگر همان‌طور که از رانندگان اتوبوس تست الکل و مواد مخدر گرفته می‌شود و به سلامت جسمانی آنها تا حدودی اهمیت داده می‌شود، ماهی یک بار یا هر دو ماه یک بار تست سلامت روان از آنها گرفته شود یا برای آنها روانشناس و مددکار دولتی تعیین شود که هزینه‌ای بابت این خدمات نپردازند نه تنها چنین اتفاقی مورد استقبال رانندگان و خانواده‌های آنها قرار می‌گیرد بلکه در بهبود کیفیت و خدمات‌رسانی رانندگان نیز نقش بسزائی دارد.

مانند همیشه باید امیدوار باشیم که روزی چنین اتفاقی در کشورمان بیفتد و نظارت بر رانندگان اتوبوس چنان جدی شود و روح و روان آنها مورد توجه قرار بگیرد و این موضوع هم بخشی از توان و سلامت برای ماندن در شغل رانندگی باشد.

ستوانیکم مرتضی ابراهیمی.کارشناس اداره آموزش و فرهنگ ترافیک پلیس راهور استان مازندران