شاید باز هم فرصت دوباره ای در ایام تبلیغات انتخاباتی فراهم شود تا پایش به مسجد جامع ساری باز شود و دیدارها تجدید شود اما این آخرین سفرش هم به مازندران چندان چنگی به دل مردم و نخبگان و دانشگاهیان و سیاسیون و رسانه های جمعی نزد.البته سردی و فقدان هیجانات مرسوم سفرهای عالی ترین مقام اجرایی کشور به استان در این ایام که فصل انتخابات است طبیعی است و به طور حتم خواست و اراده رییس جمهور نیز جز این نبوده که این سفر به دلیل خودداری از شائبه های تبلیغاتی، بی سر و صدا و بدون آذین بندی و بنر گستری  و تعطیلی مدارس و این قبیل اقدامات انجام گیرد و صرفا در راستای افتتاح برخی پروژه های موجود تعبیر و تحلیل شود و این یک امتیاز است چه آن که در دولت پیشین شرایط دگرگونه بود و نهاد های اجرایی نه فقط در این استان که در سراسر کشورمانع تبلیغات و اطلاع رسانی گسترده و اقدامات دیگر نمی شد.این از امتیازات دولت یازدهم است که حاضر نیست به هر قیمتی خود را نشان دهد.منتهی در جزییات این سفر باز هم مجموعه روابط عمومی استانداری در  دعوت عادلانه از خبرنگاران و اهالی رسانه کم کاری نمود و موجبات گله مندی برخی همکاران را فراهم کرد.از تاخیر های صورت گرفته در حضور قطعی رییس جمهور نیز در فرودگاه که مدیران و مسئولان و رسانه ها را کمی خسته کرد عبور می کنیم چرا که تاخیر در ایران به ویژه در سفرهای هوایی امری طبیعی است.به هر تقدیر سفر کوتاه مدت رییس جمهور به مازندران بار دیگر میزان محبوبیت وی در بین اهالی استان را به سنجش گذاشت و نمی توان کتمان کرد که افکار عمومی در استان مایل به او نیست و حتما حالا ایشان و مجموعه اش در ارزیابی ها به این تحلیل رسیده اند که به هر دلیل ،درست یا غلط،عالمانه یا عامدانه ، از سر غرض یا از روی یک باور،اوضاع در مازندران چندان به نفع ایشان نیست و باید به همین منظور راهکارهای خوبی ارائه دهند.باید صبر کرد و دید آیا حیاط و محوطه مسجد جامع ساری و سایر شهرهای استان باز هم مملو از مازندرانی ها در استقبال از طراح کلید حل مشکلات و رییس دولت تدبیر و امید خواهد شد یا این که روحانی باید انتظار سبد رای بالای شصت درصدی شهری خود را به  استان های دیگر ببرد و چشم از مازندرانی ها بشوید!؟