تازه ها

يکشنبه 20 فروردين 1396-23:46 کد خبر:27752

افشین رشیدی

نوروز:سلام ،تبریک!خداحافظ !!


و به راستی دیگر خداحافظ تا یازده ماه و بیست و چند روز دیگر! این حکایت  نوروزهای سالیان اخیرمان است.لباس نو ،کفش نو،عطر نو، اسکناس های نو و طوفانی از سلام و بوسه و تبریک های گرم ،لبخندهای نرم ،آرزوهای خوب،مرور خاطرات دور،آجیل و شیرینی و عیدی های خوب،میوه و چای و آشنایی های تازه و تمام این ها درده الی سی دقیقه ای است که به دیدار می رویم یا به دیدارمان می آیند و باز خداحافظ تا یازده ماه و بیست و چند روز بعد که باز عید است!

و براستی اگر نوروز ، این کهن آیین باستانی مان نبود همین دیدارهای آنی و توفیق های اجباری را هم نداشتیم تا از حال و روزمان مطلع شویم.جالب اینجاست که همه می دانیم در چه دایره ای از تکرار و دوری و مهجوری هستیم و باز دستی نمی جنبانیم تا اصول احوالپرسی پدران مان را دوباره احیاء کنیم و چه خوب که همچون پیشینیان خود نوروز را لا اقل جدی گرفته ایم و خود را مجاب به تجدید دیدارها و صله رحم ها کرده ایم اگر نه حلقه های ارتباط فامیلی و قومی مان خیلی پیش تر از این ها گسستنی بود.پس نوروز را هر چند کلیشه ای باشد پاس بداریم.روز را نو کردن در هر شبانه روز ،در هر ماه و فصلی از سال از الزامات جامعه امروز است.جامعه ای که ابزار دور هم نشینی هایش تغییرکرده کتاب های قطور شاهنامه و مثنوی و رمان های چندین و چند جلدی جای خود را به قاب های لمسی تلفن های همراه مان داده است.

جنس لطیفه ها فرق کرده است و حتی جا انداختن نگارش های غلط از واژه های معروف روزمره امری عادی شده است.

این که روزمان به شب و شب های مان به صبح می رسد جبر طبیعت و چرخش ایام است و جهان لحظه ای خواب نیست .زمین را گریزی از نو شدن و آغازهای دوباره در سال های نو نیست.او نیز چون ما مستعد زیستن تا آخرین روز حیاتش است.آری زمین هم پیر می شود و هم اکنون نیز هست حتی پیرتر نیز خواهد شد اما این گهواره کهنسال هرگز از نو شدن های سالانه اش دست برنداشته است.او جسمی پیر و درونی همواره جوان دارد.سرد می شود ،گرم می شود،در خود می رویاند ،اجسام را می پوشاند و در تمام ثانیه های عمرش لحظه ای از هزاران هزار ماموریتی که بر عهده دارد را معطل نمی گذارد و به همین خاطر است که همواره حرفی برای گفتن،جایی برای دیدن،صدایی برای شنیدن و درسی برای آموختن دارد.

نوروزهای ما نیز باید پایش را از سیزده روز نخست فروردین پیش تر بگذارد و حلقه های ارتباط و دوستی و کار و همدلی را باید به تمام دوازده ماه تقویم تعمیم داد تا درونمان پیر نشود.بلکه هماره تازه تر باشیم و برای بهتر شدن زمین و زمان دستی بالا ببریم.

نام فرستنده :
ایمیل گیرنده :