انعکاس شمال: تورم را می توان مهمترین یا حداقل یکی از مهمترین دغدغه های عموم مردم در هر جامعه ای دانست.بر هیچ کس پوشیده نیست که هرگاه اقشار مختلف به لحاظ معیشتی اوضاع مطلوبی را تجربه نمی کنند، شرایط روحی جامعه به شدت با افت مواجه می شود و می تواند اثرات این افت روحی را در بخش های مختلف به وضوح مشاهده کرد.

این روز ها  موج گرانی و افزایش تورم قصه و نقل تمام محافل شده و  عدم مدیریت و برنامه ریزی در حوزه کلان اقتصادی باعث شده که طبقات محروم و کم درآمد جامعه بشترین فشار را تحمل کنند. با اینکه این روز ها به وفور اقلام مختلف کالا و ارزاق در بازار موجود و به وفور پیدا می شود اما نبود درآمد و پایین بودن سطح درآمد خانواده ها موجب شده که رکود اقتصادی در بازار خلخال و به عینه در میان اقشار جامعه حس شود و در محافل عمومی رکود اقتصادی دولت موجی نگران کننده در بین مردم راه انداخته.

در این میان اقشار کم درآمد در حجمی از فشار اقتصادی به سربرده  واینجا میتوان گفته که از دو سال گذشته هیچ چیزی نه در حوزه مصرف و خدمات و کالا نه تنها کاهش قیمت نداشته و در کنار گرانی سطح درآمد و قدرت خرید مردم به پایین ترین سطح خود در چند دهه اخیر رسیده است. اما وقتی حرف از اقتصاد و تورم در جامعه به گوش مسئولین می رسد مسئولین  با رویت واقعیت جامعه حتی آن را قبول ندارند و باز سخن خود را می گویند.

دولت طی بیش از دو سال گذشته هرلحظه شعار می دهد که قیمت ها را نه تنها کنترل بلکه کاهش قیمت هم داشته است اما این شعارها در نزد فقرا / ضعفا و طیف های متوسط و پائین جامعه از نظر درآمدی همچون پاشیدن نمک بر زخم بوده است ؛ اگر نگاهی توجه کنیم می بینیم که قیمت بنزین از 400 به 1000 تومان / گوشت از کیلویی 10000 تومان به 30000 تومان / برنج کیلویی 2000 تومان به 11000 تومان / پیاز کیلویی 100 تومان به 7000 تومان / نان 50 تومانی به 500 تومان افزایش یافته است و از افزایش چند درصدی قیمت حامل های انرژی همچون آب / برق / گاز / مخابرات و ... هم بگذریم مسئولین مدعی شدند که نرخ تورم را کنترل کرده اند که آمار مذکور اظهارات کذب آنها را ثابت می کند .

آقایان شعارهای رئیس دولت قبلی که مدعی بود جلوی منزل او خیار / گوجه / بادجان / سیب زمینی / پیاز / شلغم و ... جلوی منزل او به صورت تعاونی عرضه می شود در این دولت شعار دیگری تحت عنوان کنترل تورم برای خودشان زده و کف می زنند و مدعی اند که آرامش اقتصادی را برای کشور به ارمغان آورده اند اما در سوی مقابل وقتی سری به بازار می زنیم می بینیم که مردم ما تنها حسرت به دل تنها نظاره گر اجناس هستند و قدرت خریدی برای آنها وجود ندارد .

براستی مسئولین ما سخن از کدام آرامش می زنند ؛ پارک ها و پارکینگ ها به اردوگاه معتادین تبدیل شده، روند فزاینده ای در طلاق / تنوع قتل ها و بزهکاری های اجتماعی / وقوع انواع اختلاس ها تأمل وافر مردم و مسئولین را در پی داشته و در این جریانات سوء سرآمد همه کشورها شده ایم متأسفانه کار کشورمان به جایی رسیده که پرستار به خارج از کشور اعزام می کنیم یعنی اینکه دختران / زنان و نوامیس ما برای اشتغال به کار حتی حاضر به حضور در بدترین اردوگاههای اسیران و مهاجران جنگی در برخی از کشورهای عربی هستند و از آنها به عنوان تجارت کثیف جنسی استفاده سوء می کنند .

در این بین کشورهای کوچک عربی همچون امارات / قطر / کویت / اردن و ... تهدید به اخراج هم میهنانمان کردند و معلوم نشد پرونده جنایت عربستانی ها در هتک حرمت به دو نوجوان و قتل عام زائران به کجا کشیده شد دلخوش به این شده ایم که رژیم گذشته در اقتصاد به جهت اینکه همه موارد نیاز از خوراک / خواب / پوشاک / صنعت و قدرت را از بیگانگان طلب و حتی برای این منظور از اجناس دست دوم برای استفاده عموم استفاده می کردند اما در عصر حاضر کشور در بسیاری از زمینه ها به خودکفایی رسیده که البته این مسئله بر هیچ کس پوشیده نیست و پیشرفت های چند دهه اخیر کشورمان و جوانان را نمی توان نادیده گرفت اما ادعای مسئولین در خصوص مهار تورم و گرانی ها تنها لاف پوشانی بیش نبوده چرا که آنچه مشاهده می شود با ادعای آنها کاملاً مغایرت دارد .وفایی نژاد