انعکاس شمال: شهید محمد نیک مهر را از زمانی می شناسم که صدای بوق هایش در اماکن ورزشی مانزدران همه را به وجد می آورد و همه او را محمد بوقی صدا می زدند ؛ زمانیکه وارد ورزشگاه شهید متقی ساری می شد همه به احترام او قیام می کردند ؛ شعرهای حماسی او  و بوق های طلایی اش وی را به حنجره طلایی ورزش مازندران معروف کرده بود حتی یکبار هم از زبانش کلامی تلخ و نامناسب بیرون نمی آمد و شعرهای حماسی و شعارهایش در تشویق قهرمانان مازندرانی شهره خاص و عام بود .

یکی از شعرهای زیباش این بود : دلاور خزر کی کی ساروی است ساروی است یا شعار می داد هرچه پهلوان است مال مازندران است ؛ جالب تر از هرگاه می خواست وارد ورزشگاه شود بوق یا شیپور خودش را استتار می کرد کسی او را با این شیپور نشناسد . نوجوانان و جوانان و علاقمندان به ورزش در ساری او را بر دوشهایشان قرار می دادند که او شعار بدهند همه جواب بدهند. او بابت بوق / شعار و شیپورش از هیچ احدی حق الزحمه نمی گرفت ؛ او لیدرپولی نبود بلکه در حد توان به همه کمک مالی می کرد و حتی به تیم های ورزشی نیز در حد توان کمک می کرد. شعبان وفایی نژاد