مظلومیتی که پایانی ندارد

انعکاس شمال : با توجه به اینکه نیمی از جمعیت کشور ما را کارگران و خانواده های ایشان تشکیل می دهند و سلامت جامعه و تولید در گرو سلامت کارگران است باید دولت بیش از این به ورزش کارگران توجه نشان دهد و باید توجه داشته باشیم که به رغم پیشرفت های عظیم صنعتی و بیکار شدن بخش زیادی از کارگران در ایران و همه نقاط جهان بازهم این نیروی انسانی ماهر و سالم است که چرخه اقتصاد و تولید را می چرخاند و یقینا ورزش در این چرخه نقش مهمی ایفا می کند. در قانون کار جمهوری اسلامی ایران اتفاقا تاکید زیادی روی ورزش در محیط های کارگری شده است و حتی در برهه ایی از اواخر دهه 60 و در پایان دوران جنگ ورزش در محیط های کارگری به صورت اجبار در آمد و کارفرما موظف بود ساعتی را به ورزش عمومی و همگانی اختصاص دهد و این ساعت جزو اضافه کاری کارگر محسوب می شد. در سویی دیگر ماده 154 قانون کار در اویل دهه 70 آمد و تحولی جدی و بنیادین در احداث فضاهای ورزش کارگری ایجاد کرد و اکنون با تشکیل فدراسیون ورزش کارگری بحث مهم ورزش در فضاهای کارگری  اسماً وارد مرحله جدید و تازه ایی از دوران خود شده است اما در بین همه اقشار محروم کشورمان باید از کارگران به عنوان مظلومترین آنها یاد کرد ؛ در همه مناسبت ها به بهانه های مختلف به نام کارگران هزینه می کنند اما این هزینه در نهایت به کام ذی نفعان می شود که از این جمله شب گذشته در برنامه 30/20 رسانه ملی گزارشی مبنی بر عدم پرداخت حق و حقوق سه ساله کارگران یا چند قبل اعلام شد که کارگران نساجی قائمشهر چند ماه است که حقوق خود را دریافت نکرده اند یا کارگران تراکتورسازی تبریز / نفت آبادان / سپاهان اصفهان و دهها کارخانجات دیگر با بحران مالی در پرداخت حق و حقوق پرسنل خود روبرو هستند اما در سوی مقابل خبرهایی به گوش می رسد مبنی بر اینکه مسئولین همین دستگاهها و کارخانجات به بهانه هزینه برای ورزش کارگری میلیاردها تومان هزینه می کنند که در آن نه نام و نه آثار از کارگران مطرح نیست و دریغ از حتی خریداری یک جوراب ورزشی برای کارگران که بیان همه این مصادیق نشانگر مظلومیت مطلق کارگران شریف کشورمان است . گفتنی است بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هیچ توجهی به حق و حقوق کارگران شریف کشورمان نشده است . شعبان وفایی نژاد