محمد راننده است و هر روز صبح کارگران نکا چوب را به جنگل می برد و تا عصر همان جا منتظر می ماند که کارگرها را برگرداند. برای آنکه ساعت های بیکاری اش به بطالت نگذرد همان جا که بود، با چوب هایی که در دل جنگل پیدا می کرد به هنر سوخته نگاری و یا به قول این هنرمند "سوخته گری" پرداخت.از زمان نوجوانی به کارهای هنری می پرداخت، نقاشی با ماسه، کوبلن بافی، طراحی با شن روی گیاه کدو قلیان و....
 هنر با ذات این هنرمند بی نام و نشان آمیخته است. محمد عربی بدون رفتن به کلاس های هنری و داشتن مشوق به کارهای هنری پرداخته است.

 محمد عربی می گوید: «اصلا به دنبال معروف شدن و یا پیدا کردن مشتری برای آثار هنری ام نیستم، بیشتر در خلوت و برای دل خودم کار می کنم.»
چند سالی است که با نقش و نگار بر روی چوب ها، چوب های بی جان را جان تازه ای می بخشد. «هنر سوخته نگاری» را بدون آنکه بداند چنین رشته ای را دانشجویان صنایع دستی در دانشگاه آموزش می بینند، می داند و با کدو قلیانی نیزهنرهای زیادی خلق کرده است.

راننده است و هر روز صبح کارگران نکا چوب را به جنگل می برد و تا عصر همان جا منتظر می ماند که کارگرها را برگرداند. برای آنکه ساعت های بیکاری اش به بطالت نگذرد همان جا که بود، با چوب هایی که در دل جنگل پیدا می کرد به هنر سوخته نگاری و یا به قول این هنرمند "سوخته گری" پرداخت و آن قدر ماهرانه و با ظرافت خاص بر روی چوب ها نقش و نگار انداخت که هیچ کس باور نمی کرد این هنرمند بی و نام نشان و خودآموخته بدون آموزش، چنین هنری را خلق کرده باشد.
بعد از ازدواج، همسرش مشوق کارهایش بوده و به دفعات از محمد خواسته که آثارش را در نمایشگاهی شرکت دهد، اما او نمی پذیرفت.