انعکاس شمال:مسابقات کشتی جام جهانی در کشور آمریکا برخلاف انتظارات نه تنها برای کشورمان ارمغان فنی در پی نداشته بلکه حاشیه هایی را نیز پدید آورد که تلخی ناکامی های به دست آمده را دوچندان کرد ؛ در یکی از شایعات مطرح شده پیرامون اردوی تیم ملی شنیده می شود یکی از کشتی گیران اعزامی به این مسابقات در کشور میزبان پناهنده شده که نگارنده به نوبه خویش امید به کذب بودن این خبر دارد اما این موضوع صاحب قلم را برآن داشت تا در نگاهی کلی به تفسیر این واقعه بپردازد .

در وصف کلی ورزشکاران نظام مقدس ما که نماینده میلیون ها ایرانی در مسابقات مختلف برون مرزی هستند باید سفیران انقلاب اسلامی و پاسدار حرمت و ارزش های انقلاب باشند ، هنگامی که لباس مقدس تیم ملی بر تن یک ورزشکار ، وی را زینت بخش یک رویداد ورزشی می کند ، ورزشکار ما نیز باید نسبت به اهمیت این پیراهن و اعتبار بالای آن واقف باشد ؛ در این ارتباط نگارنده معتقد است مسئولین فرهنگی وزارت ورزش و جوانان باید با حس مسئولیت پذیری بیش از پیش ابتداً یک ورزشکار را ( که غالباً جوانان ما هستند ) را نسبت به اهمیت این موضوع مطلع و این تفکر ارزشی که مورد احترام و تکریم مردم ما قرار دارد ، نهادینه کنند . باید برای ورزشکاری که با این پرچم مقدس به سفارت بیگانگان پناهنده می شود ، تأسف خورد ، اگر کشوری همچون آمریکا بالاترین امتیازات و امکانات را به یک ورزشکار ایرانی بدهد آیا می توان آن را لحظه ای با یک ذره خاک این وطن که میعادگاه هزاران دلاور عاشق وطن است ، مورد مقایسه قرار داد؟ آیا این وعده های پوشالی به اندازه یک لحظه ایرانی بودن می تواند ارزش داشته باشد ؟ آیا یک ورزشکار ایرانی نمی تواند برای دفاع از حق و حقوق خود مسیری بهتر را برگزیند و تن به هر ذلتی ندهد ؟ براستی خطاب به ورزشکار یا ورزشکارانی که سودای پناهندگی در کشورهای دیگر را در سر داشته و دارند این سوأل را مطرح می کنیم که شما در برابر خانواده های معظم شهدا ، آزادگان و ایثارگرانی که برای امنیت و آسایش بنده وشما از جان خود گذشتند چه پاسخی خواهید داشت ؟

آیا اینگونه قهرمانان می توانند سفیران انقلاب اسلامی در میادین بین المللی باشند ؟ اگر قصد حضور در آمریکا در ذهن وجود دارد شایسته است از مسیر قانونی این خواستگاه محقق شود در این ارتباط یادآوری می شود بسیاری از ستارگان طول تاریخ ورزش کشورمان مقیم آمریکا و دیگر کشورها شده اند اما این مهم را نه به هر سبک و ذلتی به دست آوردند .

البته فشارهای روحی و روانی وارد شده بر محسن حاجی پور در این تصمیم بی دلیل نبوده است اما برخوردهای بسیار زننده و تبعیض آمیز فدراسیون کشتی نسبت به این قهرمان ، علیرغم اینکه حق مسلم وی بوده برابر بخشنامه فدراسیون کشتی وی باید برای تیم ملی به روی تشک می رفت زیرا در مسابقات انتخابی به مقام اول دست پیدا کرده بود اما به صورت تبعیض آمیز و بر اساس برخی روابط ، وی را به عنوان ذخیره به مسابقات اعزام کردند که این مسائل دست به دست هم داد تا چنین اتفاق ناخواسته ای برای وی بیفد ؛ یادآوری می شود حاجی پور در مقاطع سنی پایین تر سال ها برای کشورمان مدال های مختلفی به دست آورده و بارها پرچم مقدس کشورمان را در میادین مختلف به اهتزاز درآورده است . امروز بسیاری از ورزشکاران کشورمان دارای گرین کارت هستند و در کشورهای دیگر نیز زندگی می کنند و در کلام پایانی خاطر نشان می شود نمی توان چنین تصوری را برای محسن حاجی پور در بحث پناهندگی متصور بود.

 بهر حال آخرین خبرها حاکی از آن است که کشتی گیر مد نظر قصد بازگشت به میهن اسلامی را دارد و صاحب قلم نیز به نوبه ی خویش امیدوار است وی و سایر ورزشکاران کشورمان همواره در اتخاذ چنین تصمیماتی عزت خود ، آبروی نظام و مصلحت کشور را بیش از هر مسئله ای مد نظر قرار دهند.

شعبان وفایی نژاد